Welkom bij mijn nieuwsbrief Over Morgen. Een nieuwsbrief waarin ik iedere twee weken in ga op ontwikkelingen en innovatie in de regionale journalistiek.
Voor het begin van een interview praat ik vaak met de persoon tegenover me even over media en journalistiek. En dan vooral over hoe zij aan hun nieuws komen. Over het algemeen is dat niet zo heel hoopgevend voor mijn eigen werkgever (,,Mijn vader leest jullie nog!’’) maar altijd wel een mooie opsteker voor Alexander Klöpping.
Want Blendle, de online kiosk waar je artikelen per stuk kon afrekenen en lezen, daar kwam ik afgelopen jaren heel wat liefhebbers van tegen. En dat is ook niet zo gek want het pas perfect bij het gedrag van de moderne nieuwsconsument. Die is best bereid voor verhalen te betalen maar haalt zijn informatie niet meer bij een of twee bronnen. Hij grasduint in een heel breed scala aan verschillende media en haalt daar wat hem interesseert of aanspreekt uit. Blendle bracht behoefte en verhalen aardig bij elkaar. Bovendien had het een best goed werkende service, je kon op hun platform op een prettige manier stukken lezen, afrekenen ging heel simpel en als een artikel tegenviel kon je je geld terugvragen.
Blendle als Spotify…
Lange tijd dacht ik dat Blendle hetzelfde pad zou gaan bewandelen als Spotify. Dat productie en distributie steeds meer uit elkaar zouden gaan lopen en nieuwsmedia productiehuizen (of toeleveranciers zo je wil) zouden worden voor techplatforms. Uiteindelijk is dat scenario maar voor een heel klein deel uitgekomen.
Het enige grote nieuwsmedium dat ik kan bedenken dat enigszins zo werkt, is Vox Media. Voor Netflix produceren ze bijvoorbeeld een serie explainers en ze leverden ook shows voor het inmiddels alweer ter ziele gegane CNN+. In zekere zin zou je ook Substack kunnen zien als uitvloeisel van deze ontwikkeling. Al is het dan op veel kleinere schaal en niet voor mediabedrijven maar individuele makers. De makers leveren de inhoud, Substack een manier om dat te vermarkten en te distribueren.
…of als Netflix
Maar in plaats van Spotify ging Blendle eerder Netflix achterna. De grote uitgevers zagen Blendle niet als distributieplatform maar als concurrent (vooral toen Blendle zelf ook abonnementen aan ging bieden) en stopten met het delen van hun verhalen. Netflix zag hetzelfde gebeuren toen Disney zijn content terugtrok maar kon dat opvangen met eigen films en series (en heel veel geld). Blendle lukte dat niet.
(Over Netflix en hun vermogen om voor elk probleem een oplossing te vinden, schreef ik eerder al:)
Of uitgevers als Blendle?
Dat uitgevers zich terugtrokken is vanuit hun oogpunt wel begrijpelijk. Of Blendle echt een concurrent was voor nieuwsmedia betwijfel ik, als je een superfan bent van bijvoorbeeld NRC kan een premium-account al snel uit dus je vist niet echt in dezelfde vijver. Feit was wel dat uitgevers nauwelijks verdienden aan Blendle. De kerststol van een meter die we bij de Leeuwarder Courant elk jaar van ze kregen met de kerstdagen kostte denk ik meer dan ze aan ons overmaakten voor onze stukken.
Maar geredeneerd vanuit de consument is het zonde dat met de ideeën achter Blendle niet veel meer gedaan is. Er was overduidelijk een behoefte en betaalbereidheid onder lezers om toegang te hebben te hebben tot een grote variëteit aan verhalen van goede kwaliteit. Waarbij ze het minder belangrijk vinden of dat nou door een journalist van de Volkskrant of van de Gelderlander geschreven is.
Alleen DPG probeerde met Topics iets in de richting van Blendle te doen. Maar Topics is als Amazon Prime tegenover Netflix. De inhoud is er wel maar de presentatie is ruk. Echt van de grond komen wilde het ook niet en Topics wordt daarom ook langzaam maar zeker uitgefaseerd.
Zonde. DPG en Mediahuis hebben beide een gigantische catalogus die ze veel beter kunnen ontsluiten. Waarom neemt een van hen de handschoen niet op? Bouwen ze geen platform met een sublieme leeservaring? Werken ze niet aan een algoritme dat verhalen uit die catalogus koppelt aan mijn interesses? Ik zou er met alle plezier maandelijks een bedrag voor neertellen.
Ook interessant
Slechte bazen. Goede journalisten zijn vaak niet zulke goede bazen. Omdat alles wat je als journalist goed maakt - kritisch zijn, doorzetten, een gevoel van urgentie hebben, de beste willen zijn - in het grotere geheel tot een best ruige werkomgeving kan leiden. Ik kan me zo voorstellen dat veel buitenstaanders de cultuur op redacties best hard vinden. En voor veel (jonge) journalisten zelf geldt dat misschien ook wel. Er zijn er best wat die afbranden. Maar hoe moet je het als leidinggevende dan wel doen? Over leiding geven aan een redactie verschenen onlangs twee boeken. Press Gazette distilleerde er acht lessen uit voor hoofdredacteuren en chefs.
Minder minder minder. Volgens mij heb ik het al vaker in deze nieuwsbrief opgeschreven, maar: online is less more. Dat betekent niet dat de halve redactie de deur uitkan, wel dat het niet nodig is om de hele dag maar berichten online te pompen. Het is juist beter om te kiezen voor een paar stukken van hoge kwaliteit die daadwerkelijk door je lezers gewaardeerd worden. Maar hoe bepaal je nou welke stukken dat zijn en kan je dat meetbaar maken? Smartocto heeft er een aardige blog over.
Gezond en lekker. Kwaliteit boven kwantiteit is niet alleen een ding in de journalistiek. YouTube worstelt er bijvoorbeeld ook al jaren mee. Mark Bergen schreef een boek over de videosite, dat volgens hem ook het meest genegeerde social mediaplatform is, en deed bij Alex Kantrowitz een kleine voorpublicatie. Bij YouTube hebben ze een tijdlang geprobeerd voorrang te geven aan meer verantwoorde video’s boven simpele virale content, mede doordat ze zagen dat kinderen helemaal vastgezogen werden in video’s op hun platform. Maar uit de bulk filteren of iets enkel ‘toddler crack’ (peuterdrugs) is of dat ze er ook echt iets van opsteken, dat valt nog niet mee. Het laat maar weer eens zien hoe moeilijk het is kwaliteit meetbaar te maken.
Iets nieuws. Ik schreef deze nieuwsbrief afgelopen jaar als Chef Nieuws bij de Leeuwarder Courant. Dat was erg leuk maar na dat een tijd lang te hebben gedaan, is het nu weer tijd voor iets nieuws. Daarom ga ik vanaf 1 oktober verder als verslaggever duurzaamheid en innovatie. Deze nieuwsbrief blijf ik wel schrijven.
Vond je deze nieuwsbrief interessant? Abonneer je dan. En stuur hem vooral ook door! En wil je eens doorpraten over nieuwsgebruik of innovatie in de journalistiek? Laat het me vooral weten door deze mail te beantwoorden.
Dit was de 21ste editie van Over Morgen. De vorige edities gemist? Hieronder de links naar de drie meest recente: